BLOG YAZARI OLMAYA "İTİLMEK!"

     Kapının zili aralıksız çalıyordu. Okumakta olduğu kitabı yavaşça kapatıp yanındaki sehpanın üzerine bıraktı. Gelenler biricik kızı ve onun yaş günü kutlaması için eve davet ettiği okul arkadaşlarıydı. Çok sık yaptığı hatalardan biri de özel günlerdeki kutlamaları unutmaktı!

     Kızı içeri girer girmez annesinin gerginliğini fark edip onunla ilgilendi. Annesi başıyla eşini işaret ederek, son zamanlarda artık dayanılmaz biri haline geldiğinden yakındı.Tuhaf konuşmalarla, anlamsız sorularla komşuları, mahalle esnafını rahatsız ettiğini ekledi. Anne- kız arasındaki bu ayaküstü dertleşmeyi kızının okul arkadaşları da ilgi ve merakla dinliyorlardı. Yakınmasının sonunda; ‘’Bir tek filozof olmadığı kalmıştı!’’ sözleri gülüşmelere yol açmıştı. Eşinin bu sözlerinden ve sonrasındaki gülüşmelerden oldukça rahatsız olmuştu. Ancak davetlilerin gülüşmeleriyle eşinin gerginliğinin az da olsa hafiflediğini fark ederek rahatlamıştı. Böylece yakınmaların sona ereceğini umarak rahatlamıştı. Ne var ki, yanıldığını anlaması uzun sürmedi. Bu kez de kızının öngörüsü daha yüksek düzeyde bir stres yaşamasına neden olmuştu. Kızı, bu durumun zamanla daha büyük sorunlara bile yol açabileceğini iddia ediyordu. Bir az düşündükten sonra da komşuları ve mahalle esnafını bu ‘’dertten’’ kurtarmak için bir fikri olduğunu söylemişti. Duyduklarına inanmakta güçlük çekiyordu. Çünkü kızına göre babasının konuşmaları, çevredekiler açısından bir ‘’dert’’ olarak nitelenmiş oluyordu.

     Bir an ortamı terk etmeyi düşündüyse de yaş günü kutlamasını anımsayarak bundan hemen vaz geçti. Böyle anlarda, bir yandan olgun davranabildiğini düşünüyor ve bundan gizli bir gurur da duyuyordu. Ama öte yandan, bu tutumunun ‘’olgunluk’’ mu yoksa acizlik ve çaresizlikten mi kaynaklandığını kestiremiyor ve kendisine kızıyordu.

     Daha sonra kızı, soruna çözüm olarak İnternet’te bir Blog sayfası açmayı önermişti. Böylece babası, kafasında ne varsa oraya ‘’dökecek’’ ve ‘’tuhaf’’ konuşmaları bu yolla dışarıya atılacaktı! Biricik kızlarının bu çözüm önerisine göre, babasının zihinsel işlevleri dışarıya akıtılacak ‘’kirli atık’’ olarak nitelenmiş oluyordu. Kızının bu önerisi, arkadaşlarının  kahkahalarına karışan alkış sesleriyle karşılanmıştı. Zihni karışmıştı. Alkışları dikkate alırsa gurur duyması gerekiyordu. Öte yandan atılan  kahkahaları ise son derece incitici buluyordu.

     İlerleyen süreçte, yaş günü pastasının üzerindeki mumlar dilek tutularak söndürülmüş ve küçük hediyelerle neşeli, eğlenceli kutlamalara geçilmişti. Blog Yazarlığı konusunun artık unutulduğuna inanmaya başlamıştı ki davetlilerden birinin konuyu yeniden gündeme getirmesi keyfini kaçırmaya yetmişti. Asla ilgisini çekmeyen böyle bir konudaki ısrarlı önerileri hızla geri çevirmenin yollarını arıyordu.

     Blog Yazarlığı önerisini kabul etmesinin önünde iki büyük sorun olduğunu söyleyerek ilk hamlesini yaptı. Önce, her yeni teknolojik buluşun kendisini son derece sevindirdiğini ama bu konuda çok da yetenekli olmadığını belirtti. Bu beceriksizliğinin ciddi bir engel oluşturacağı gerçeğini anlayışla karşılayacaklarını umuyordu. Ancak, davetlilerden bir başkası teknik desteği üstlenebileceğini söyleyerek ilk hamlesini boşa çıkardı. Henüz yılmamıştı. Bu kez, yazarlığın çok özel bir yetenek yanında üstün beceri ve oldukça geniş bilgi birikimi gerektirdiğini belirtti. Konuşma sırasında yanlış bir ifade kullanıldığında bunun fark edilip hemen düzeltilmesi mümkündü. Oysa yazının kalıcılığı, yanlış bir bilgiyi veya hatalı bir anlatımı düzeltmeyi olanaksız kılıyordu. Bu durumun da yarardan çok zarar bile verebileceği gerçeğini öne sürdü. O ana kadar izleyici konumunda kalan bir başkası, yazılanları dikkatle okuyup kontrol edeceğini söyleyerek konuşmaya katıldı. Daha fazla direnmek anlamsız olacaktı. İsteksizce ve güç duyulabilen bir ses tonuyla ‘’deneyeceğini’’ söyledi. Söyler söylemez de derin bir kaygının tüm benliğini kapladığını hissetti. Kızı ve arkadaşları yaş günü eğlencesinin keyfini çıkarırken o, içine itildiği durumu anlatan bir fıkrayı anımsayarak acıyla tebessüm ediyordu.

     ‘’Çılgınlıklarıyla tanınan bir iş adamı villasının bahçesindeki havuzda köpek balığı beslemektedir. Bir akşam dostlarını davet eder. Davetliler, içinde köpek balıkları yüzen havuzun etrafında toplanıp neşeyle söyleşiyorlarmış. Gecenin ilerleyen saatlerinde davetlilerden bir kadın, bir anlık dikkatsizlik sonucu havuza düşer. Havuza girmeye cesaret edemeyen diğerleri çaresizlik içindedirler. Yapabildikleri tek şey panik halinde bağırışmaktır. O kargaşada birinin atlayışıyla havuz suyu çalkalanır. Bir kaç kulaçla suda çırpınan talihsiz kadına ulaşır ve birlikte havuzun kenarına yanaşırlar. İkisi de aceleyle çekilerek sudan çıkarılırlar. Havuza düşen genç kadını kurtaran adam alkış beklemese de en azından bir kutlamayı hak ettiğini düşünmektedir. Ancak gelişmeler umduğu gibi gerçekleşmez. İri yarı bir davetli ona sokularak parmağını tehditkar bir ifadeyle yüzüne doğru sallamış ve; ‘’Böyle can kurtarmak olur mu? Kadının bir tutam saçını kopardın!’’ demiş. Bir başkası; ‘’Evet, doğru. Daha sonra parmağını kadının gözüne soktun aceleyle. Kardeşim, bu işi yapamayacaksan bari başkasına bırakmayı akıl etseydin.’’ Büyük bir hayal kırıklığı yaşayan adam sadece; ‘’Bırakın beni eleştirmeyi de siz asıl beni bu havuz iteni eleştirin!’’ diyebilmiş.

     Sonuçta, kızı ve sevimli arkadaşları tarafından hiç de aklında olmayan ve yeteneklerini fazlasıyla aştığını düşündüğü Blog Yazarlığına zekice itilmişti. Yaş günü kutlaması sona erdiğinde bir şeyler yazmak amacıyla çalışma odasına geçti. Öncelikle bir konu bulmalı ve ona uygun bir de başlık yazmalıydı. Aklına gelen kompozisyona uygun olduğunu düşündüğü konu başlığını büyük harflerle yazıyor ama anlamsız bulup siliyordu. Nihayet bir konu başlığını beğenmiş ama bu kez de o başlığa uygun bir düşünce üretemediğini fark etmişti. Yazdığı başlangıç cümlelerinin hiç birini beğenmiyor, siliyor ve aralıksız olarak yeniden deniyordu. İlk paragrafın başlangıç cümlesini on birinci kez yazıp, yine silmişti. Son derece bunalmış bir ruh haliyle çalışma masasından kalkarken nasıl bir güçlükle karşı karşıya olduğunu şimdi daha iyi anlıyordu.